75 jaar na dato ( ze mogen nooit vernietigd worden )

Verhaal door Sebanjah

Vakantie naar Israel. Na zoveel jaren eindelijk weer een keer naar de Muur. Ik besluit deze Gebedsriemen mee te nemen. En ja….daar sta ik dan bij de Muur. Een emotioneel weerzien. Het Sachariet ( Ochtendgebed) zeggen, hier, bij de Poort naar de Hemel….wat bijzonder. Ik sla mijn Talliet ( Gebedsmantel ) om ooit gekregen van mijn vader en moeder. Het Gebedenboek van mijn moeder in mijn hand met de rode draadjes die ze kreeg nadat ze Tsedaka ( Gerechtigheid ) gaf aan de bedelaars en ja…..dan….de gebedsriemen gelegd van die totaal onbekende…. bekende. Die zo belangrijke riemen die hij zelf niet meer kan leggen, nu gelegd door mij, zo vlak bij, alleen een paar stenen scheiden ons. Het Amida Gebed ( 18 Gebed ) dichterbij die Andere Wereld kun je niet komen. De twaalfde Baracha ( Zegening ) degene waar ik moeite mee heb. Deze Zegening gaat over de vernietigers van het Joodse volk in iedere generatie en zo van toepassing op dit verhaal en deze riemen. Op het moment dat ik deze uitspreek valt er een veertje op mijn Tefilla ( Gebedenboek ). Is het een veertje van een vleugel van een Engel? Ik val stil, mijn ogen tranen……alsof de Andere Wereld even een berichtje stuurt….ik ben bij je….het is goed. De Riemen gebracht naar die Plek….dichtbij. Twee werelden die even samen kwamen….

Nadien heb ik de Riemen weer teruggegeven aan mijn zus, wij delen dezelfde emotie…..de beste plek die er is….want zij bewaart ze in haar hart…

 

Sebanjah