GEBROKEN STERREN

Het 1940-1945.
Ik ben te klein om te begrijpen. Maar is er wel een leeftijd waarop je….kunt begrijpen.
De Hollandse Schouwburg. Ik word gered, ondergebracht bij een gezin in Groningen.
Zo klein……….ik schreeuw alles bij elkaar. Die plek wordt mijn redding en langzaam aan leer ik te wennen aan het andere gezin.

1945 de oorlog voorbij….maar niet voor hen die overleven.
Weinige keren terug. Ik wacht………en wacht……..en wacht……..maar niemand komt mij halen.
Misschien herkennen ze mij niet, ik ben 5 jaar ouder, dan ik de laatste keer was, toen ze afscheid namen………
Maar de kleertjes die ik toen aan had zullen ze herkennen.
Ik wacht……….en wacht…..en…….

Ik weet nu dat ze niet meer zullen komen. De kleertjes bewaar ik, mijn hoop niet begraven….
Het is een herinnering waar ik niet aan herinnerd wil worden.
Maar het verhaal moet verteld………..

De tekening voorbij de randen van het denkbare
De jasjes slijten, de herinnering niet
Ieder jasje vertelt een verhaal
Ik krijg het koud………..
We willen overzien, begrijpen
Maar dat is onmogelijk
Één verhaal…………
Het was heel lang stil……….

( voor mijn lieve vriendin Bertie )

Sebanjah