ALEF

ALEF

Soms komt het voor dat een oude wijze Rebbe danst. Dit is geen gewone dans zoals wij die kennen. De Rebbe danst letters, die letters vormen woorden, die woorden vormen gebeden. Dus als de Rebbe danst is dat een gebed op zich.

Er gaat een verhaal over een jongen die met Jom Kippoer (Grote Verzoendag) voor het eerst in de synagoge komt. Hij kent de gebeden niet. De Rebbe probeert tijdens de dienst een doorbraak te krijgen naar de andere wereld maar wat hem anders met veel moeite lukt lukt hem nu niet. De jongen weet niet goed wat hij moet doen het gebedenboek is abacadabra voor hem, het enige wat hij geleerd heeft is het Hebreeuwse alfabet. Hij besluit het enige te doen waar hij toe in staat is namelijk de letters uit te spreken en vraagt of de Eeuwige er dan zelf gebeden van wil maken. Enkele leden van de gemeente horen de jongen het alfabet zeggen tijdens deze meest heilige dag van het jaar en willen hem wegsturen omdat ze het ongepast vinden. Maar de Rebbe wil pertinent dat de jongen blijft. Aan het eind van de dienst vragen de leerlingen aan de Rebbe waarom zij de jongen niet mochten wegsturen. De Rebbe vertelt hen hoe hij gebeden had om een doorbraak te bereiken maar dat dit hem maar niet lukte totdat de jongen het alfabet begon te zeggen. Toen ging de hemelpoort open en konden de gebeden van de hele gemeente gehoord worden.

Het verhaal heeft veel gemeen met de tekening. De vrouw kan de gebeden niet uitspreken. Ze lijkt op mijn vrouw, ook zij kent het Hebreeuws niet. Maar als ik tijdens Jom Kippoer naar boven kijk kon het wel eens zo zijn dat dankzij haar de hemelpoort even opengaat. Daarom danst zij hier de letters, zij kent de gebeden niet maar danst iedere letter zodat ze er boven gebeden van kunnen maken. Het gaat niet om wat je zegt maar om wat je doet, je hele leven een gebed. De manier waarop de vrouw getekend is is in de vorm van de letter Alef. De andere letters volgen waarbij de letters onderin nog in de juiste volgorde staan maar boven begint dit al te verschuiven om straks in de andere wereld als gebed aan te komen…

Sebanjah